8 x UNESCO Werelderfgoed Saoedi-Arabië

Saoedi-Arabië herbergt acht UNESCO Werelderfgoedlocaties, die een rijke mix van cultuur, geschiedenis en natuurlijke schoonheid weerspiegelen. Deze sites variëren van oude archeologische wonderen tot indrukwekkende natuurgebieden, en ze getuigen van het belang van het koninkrijk in zowel de wereldgeschiedenis als de ontwikkeling van het menselijke erfgoed. De locaties omvatten iconen zoals de eeuwenoude overblijfselen van de Nabateese beschaving, de grootste oase ter wereld en de eerste hoofdstad van de Saoedische dynastie, en bieden een fascinerende inkijk in zowel de Arabische als de mondiale geschiedenis. Deze locaties zijn niet alleen van groot cultureel belang, maar ook van strategisch belang voor de bescherming van het menselijke verleden voor toekomstige generaties.

Al Ahsa Oase – De grootste oase ter wereld

De Al-Ahsa Oase, gelegen in het oostelijke deel van het Arabisch Schiereiland, is een veelzijdig en bijzonder erfgoed dat bestaat uit tuinen, kanalen, bronnen, putten, een drainagemeer, historische gebouwen, stedelijke bebouwing en archeologische vindplaatsen.

Deze locatie herbergt sporen van voortdurende menselijke bewoning in de Golfregio, van het Neolithicum tot de moderne tijd. Met ongeveer 2,5 miljoen dadelpalmen is Al-Ahsa de grootste oase ter wereld. Het vormt tevens een uniek geocultureel landschap en biedt een indrukwekkend voorbeeld van de interactie tussen de mens en zijn omgeving.

Al-Hijr (Hegra) – Eerste UNESCO Werelderfgoed in Saoedi-Arabië

Het archeologische gebied Al-Hijr (ook wel Hegra genoemd), was de eerste locatie in Saoedi-Arabië die werd toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst. Het gebied herbergt de best bewaarde overblijfselen van de Nabateese beschaving ten zuiden van Petra in Jordanië. Het landschap wordt gedomineerd door 111 goed bewaarde graftombes, waarvan 94 zijn voorzien van gedetailleerde voorgevels, en die dateren uit de 1e eeuw v.Chr. tot de 1e eeuw na Christus. Daarnaast zijn er ongeveer 50 inscripties uit de periode vóór de Nabateeërs en enkele grottekeningen te vinden. Al-Hijr is, met zijn monumentale graftombes en ingenieuze waterputten, een indrukwekkend voorbeeld van zowel architectonisch vakmanschap als hydraulische technologie.

At-Turaif – Eerste hoofdstad van de Saoedische dynastie

De citadel van at-Turaif, gelegen in het hart van het Arabische Schiereiland, ten noordwesten van Riyad, was de eerste hoofdstad van de Saoedische dynastie. De stad, gesticht in de 15e eeuw, is een belangrijk voorbeeld van de traditionele Najdi-architectuur. In de 18e en vroege 19e eeuw nam de politieke en religieuze invloed van het gebied aanzienlijk toe. De citadel werd het centrum van de macht van het Huis van Saoed, terwijl de Wahhabi-hervorming zich verder verspreidde binnen de islamitische wereld. Het gebied herbergt ook de overblijfselen van paleizen en een stedelijk complex aan de rand van de ad-Diriyah oase, wat het belang van deze locatie als historisch en cultureel centrum onderstreept.

Al-Faw – Een strategisch punt van oude handelsroutes

Dit werelderfgoed is gelegen op een strategisch knooppunt van oude handelsroutes op het Arabisch Schiereiland. Rond de 5e eeuw na Christus werd het gebied plotseling verlaten. Bij archeologische opgravingen zijn bijna 12.000 vondsten gedaan, die een rijke geschiedenis beslaan van de prehistorie tot de late pre-islamitische periode. De ontdekkingen getuigen van de opeenvolgende bewoning door drie verschillende bevolkingsgroepen en hun aanpassingen aan de steeds veranderende omstandigheden. Het erfgoed bevat onder andere paleolithische en neolithische werktuigen van vroege mensen, taps toelopende bouwwerken, steenhoopgraven en cirkelvormige constructies, de heilige berg Khashm Qaryah, rotstekeningen, grafheuvels, forten en karavanserais, een oase met een geavanceerd waterbeheersingssysteem, en de overblijfselen van de stad Qaryat al-Faw.

Hima – Een overvloed aan rotstekeningen

Dit gebied ligt in een droog, bergachtig landschap in het zuidwesten van Saoedi-Arabië, langs een van de oude karavaanroutes van het Arabische Schiereiland. De site herbergt een indrukwekkende verzameling rotstekeningen die jacht, fauna, flora en de levensstijl van de regio weerspiegelen, met een culturele continuïteit die meer dan 7.000 jaar omspant. Reizigers, karavanen en legers die hier in de loop der eeuwen hebben gekampeerd, hebben een rijke schat aan rotsinscripties en rotstekeningen achtergelaten, waarvan de meeste in uitstekende staat verkeren. De inscripties zijn geschreven in verschillende schriften, waaronder Oud-Zuid-Arabisch, Nabatees-Aramees, Zuid-Arabisch, Oud-Noord-Arabisch, Grieks en Arabisch. Het erfgoed en haar bufferzone zijn verder rijk aan onopgegraven archeologische resten, zoals steenhopen, stenen structuren en oude putten. Deze locatie is ook de plek van het oudst bekende tolstation, waar de bronnen van Bi’r Himã minstens 3.000 jaar oud zijn en nog steeds zoet water leveren.

Djedda – De poort naar Mekka

De historische stad Djedda, ook wel de “Poort naar Mekka” genoemd, ligt in Saoedi-Arabië aan de oostkust van de Rode Zee. Vanaf de 7e eeuw na Christus ontwikkelde Djedda zich tot een belangrijke haven voor handelsroutes over de Indische Oceaan, waar goederen werden aangevoerd naar Mekka. De stad fungeerde daarnaast als toegangspoort voor moslimpelgrims die per schip naar Mekka reisden. Door deze dubbele functie groeide Djedda uit tot een bloeiend, multicultureel centrum. De stad staat bekend om haar kenmerkende architectuur, waaronder de torenhuizen die in de late 19e eeuw door de handelselite werden gebouwd. Verder weerspiegelt de lokale bouwtraditie de toepassing van Rode Zee-koraalsteen, gecombineerd met invloeden van de verschillende culturen en ambachten langs de handelsroutes.

Hail – Petrogliefen van wel 10.000 jaar oud

Deze site bestaat uit Jebel Umm Sinman in Jubbah en Jabal al-Manjor en Raat in Shuwaymis, beide gelegen in een uitgestrekt woestijnlandschap. Ooit lag hier een verdwenen meer aan de voet van de bergkam Umm Sinman, dat fungeerde als een zoetwaterbron voor zowel mensen als dieren in het zuidelijke deel van de Grote Nefud Woestijn. De voorouders van de huidige Arabische bewoners hebben sporen van hun aanwezigheid achtergelaten in de vorm van rotstekeningen en inscripties op de rotswanden. Jabal al-Manjor en Raat, gelegen op de rotsachtige hellingen rond een wadi die inmiddels met zand is bedekt, vertonen talloze voorstellingen van mens- en dierfiguren, waarvan sommige tot wel 10.000 jaar oud zijn.

Uruq Bani Ma-arid – De mooiste woestijnlandschappen op aarde

Dit werelderfgoed bestrijkt het westelijke deel van de grootste zandvlakte ter wereld, de Ar Rub’ al-Khali, een van de meest indrukwekkende woestijnlandschappen op aarde. De gevarieerde topografie van het gebied creëert een breed scala aan leefgebieden voor wilde dieren. Het terrein is wereldwijd bekend door de succesvolle herintroductie van iconische woestijndieren, zoals de Arabische Oryx (Oryx leucoryx) en de Arabische Zandgazelle (Gazella marica), die tientallen jaren in het wild waren verdwenen en nu weer in hun natuurlijke omgeving leven. De dynamische duinen vormen bovendien een rijke, zuurstofrijke habitat voor zandduikende ongewervelde dieren en reptielen.